Πώς μοιάζει ο μύκητας των νυχιών στο αρχικό στάδιο;

Η ονυχομυκητίαση των ποδιών και των χεριών χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία συμπτωμάτων. Το πώς φαίνεται ο μύκητας των νυχιών εξαρτάται από τον τύπο του παθογόνου παράγοντα (υπάρχουν περίπου 50 συνολικά), τον εντοπισμό της πρωτοπαθούς λοίμωξης και τις συνοδευτικές ασθένειες. Υπάρχουν αρκετές από τις πιο κοινές ποικιλίες ονυχομυκητίασης, οι οποίες έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά. Ο εντοπισμός της παθολογίας στο αρχικό στάδιο επιτρέπει τη θεραπεία μόνο με τη βοήθεια τοπικών κεφαλαίων. Διαφορετικά, θα χρειαστεί να πάρετε συστηματικά αντιμυκητιασικά. Με μια προηγμένη μορφή της νόσου και ολικής βλάβης, η αποκατάσταση της πλάκας των νυχιών καθίσταται αδύνατη.

Ονυχομυκητίαση: μια σύντομη περιγραφή

Η ονυχομυκητίαση είναι μια μυκητιακή λοίμωξη των νυχιών στα πόδια (στο 80% των περιπτώσεων) ή στα χέρια. Κινδυνεύουν οι ηλικιωμένοι (ανάμεσά τους το 40% των ατόμων άνω των 60 ετών είναι άρρωστοι), καθώς και όσοι πάσχουν από παθολογίες όπως:

• ψωρίαση;
• σακχαρώδη διαβήτη (επιπολασμός τρεις φορές υψηλότερος από ό, τι μεταξύ άλλων ομάδων πληθυσμού) και άλλες ενδοκρινικές παθήσεις.
• παραβίαση της παροχής αίματος στα άκρα ως αποτέλεσμα καρδιαγγειακών παθολογιών, εξάλειψης των διαδικασιών στα αιμοφόρα αγγεία, που οδηγούν σε στένωση τους. αγγειοτροφονεύρωση, κιρσοί
• ογκολογικές ασθένειες.
• αιμορραγική σαρκμάτωση (πολλαπλοί καρκίνοι του δέρματος).
• δερματώσεις που σχετίζονται με παραβίαση της διαδικασίας κερατινοποίησης των κυττάρων, ιχθύωση.
• κατάγματα των οστών του χεριού ή του ποδιού.
• άλλες σοβαρές σωματικές ασθένειες, που οδηγούν σε γενική εξάντληση και μείωση της άμυνας του σώματος.

Οι ακόλουθες ειδικότητες ανήκουν στην ομάδα επαγγελματικού κινδύνου:

• ανθρακωρύχοι?
• αθλητές?
• υπάλληλοι δημοσίων ιδρυμάτων ·
• μεταλλουργοι?
• στρατιωτικό προσωπικό;
• ιατρικοί εργαζόμενοι ·
• βιομηχανικοί εργαζόμενοι ·
• μάγειρες και άλλους εργαζόμενους των οποίων οι δραστηριότητες σχετίζονται με συχνή επαφή με νερό.

Μεταξύ όλων των ασθενειών των νυχιών, η ονυχομυκητίαση βρίσκεται στην τρίτη θέση όσον αφορά τον επιπολασμό και ο συνολικός αριθμός των ατόμων που είναι φορείς της νόσου είναι το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο κίνδυνος της νόσου έγκειται στο γεγονός ότι η εστία της μυκητιασικής λοίμωξης μπορεί να υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα και να αποτελεί ενεργή πηγή μόλυνσης άλλων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των μελών της δικής σας οικογένειας.

Επιπλέον, οι μύκητες προκαλούν μια γενική ευαισθητοποίηση του σώματος ως αποτέλεσμα της παραγωγής τοξινών, η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη αλλεργικών και δερματολογικών ασθενειών στον ασθενή. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να εντοπιστεί ο μύκητας στο αρχικό στάδιο και να σταματήσει η ανάπτυξή του, που εξαπλώνεται μέσω της λέμφου και του αίματος. Η μόλυνση εμφανίζεται με τον ακόλουθο τρόπο:

• σε δημόσιους χώρους όπως λουτρά, σάουνες, πισίνες, γυμναστήρια ·
• μέσω κοινών οικιακών ειδών (χαλιά, πανιά, πετσέτες).
• κατά τη διάρκεια της θεραπείας μανικιούρ των νυχιών.
• όταν φοράς παπούτσια κάποιου άλλου.

Παράγοντες κινδύνου είναι επίσης:

• φορώντας στενά παπούτσια?
• υγρό και ζεστό κλίμα.
• αυξημένη εφίδρωση των ποδιών.
• εξασθενημένη ανοσία?
• λήψη ορμονικών και αντιβακτηριακών φαρμάκων.
• τραυματισμοί και δυστροφικές αλλαγές στις πλάκες των νυχιών.

Ποικιλίες της νόσου

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ονυχομυκητίασης, οι οποίοι ταξινομούνται σύμφωνα με διάφορα κριτήρια. Αυτά τα χαρακτηριστικά βοηθούν στον προσδιορισμό της εμφάνισης του μύκητα των νυχιών στα χέρια και τα πόδια.

Από τον τύπο του παθογόνου παράγοντα. Η ήττα της πλάκας των νυχιών από έναν τύπο παθογόνου παράγοντα συμβαίνει σε ¾ όλων των περιπτώσεων, δύο - στο 16%, τρεις - στο 9%. Η πιο κοινή μικτή λοίμωξη εμφανίζεται σε ηλικιωμένους ασθενείς. Τα πιο συνηθισμένα παθογόνα είναι:

• Δερματοφυτικοί μύκητες, οι πιο συνηθισμένοι είναι το Trichophyton rubrum (80% όλων των περιπτώσεων) και τα mentagrophytes var. Interdigitale (περίπου 10% των περιπτώσεων). Τα Epidermophyton floccosum, T. violaceum και T. tonsurans είναι λιγότερο συχνά (3% των περιπτώσεων συνολικά).
• Μύκητες ζύμης του γένους Candida, οι οποίοι επηρεάζουν περισσότερες πλάκες νυχιών στα χέρια (στο 40% των περιπτώσεων) παρά στα πόδια. Η ασθένεια συχνά συνοδεύεται από χρόνια καντιντίαση του δέρματος και των βλεννογόνων. Αρκετά είδη Candida υπάρχουν ως συμβιώτες στο δέρμα ενός υγιούς ατόμου.
• Καλούπια μη δερματοφύτων - Scytalidium dimidiatum και hyalinum, Onychocola canadensis. Τις περισσότερες φορές βρίσκεται σε χώρες με ζεστό και υγρό κλίμα.

Σύμφωνα με το σχήμα της βλάβης της πλάκας των νυχιών. Στον ίδιο ασθενή, μπορούν να συνδυαστούν οι τύποι βλάβης. Ανάλογα με τους μετασχηματισμούς στο νύχι, διακρίνονται οι ακόλουθες μορφές:

• Νορμοτροφικό - μόνο μια αλλαγή στο χρώμα (κιτρίνισμα στο περιφερικό, ελεύθερο άκρο). Το κανονικό σχήμα και πάχος της πλάκας διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στις άκρες, σχηματίζονται παχύνσεις ως αποτέλεσμα της υπερβολικά γρήγορης διαίρεσης των κερατωδών κυττάρων κάτω από τα νύχια.
• Υπερτροφικό - εκτός από το κιτρίνισμα και το θαμπό, παρατηρείται πάχυνση και παραμόρφωση των νυχιών. Με την πάροδο του χρόνου, αποκτούν μια εγκάρσια ραβδώσεις, γίνονται βρώμικα γκρι χρώματα, χαλαρά στο περιφερικό άκρο.
• Ατροφική - συμβαίνει σοβαρή καταστροφή του νυχιού, το υπογλώσσιο δέρμα εκτίθεται και καλύπτεται με εύθρυπτες, θρυμματισμένες μάζες.
• Από τον τύπο της ονυχόλυσης - υπάρχει μια αραίωση των πλακών νυχιών, τα οποία διαχωρίζονται από το κρεβάτι των νυχιών. Το χρώμα είναι θαμπό, βρώμικο γκρι ή κιτρινωπό · στην περιοχή της ρίζας, το χρώμα μπορεί να παραμείνει αμετάβλητο.

Εντοπισμός ζημιάς:

• Απομακρυσμένη πλευρική ονυχομυκητίαση.
• Επιφάνεια λευκή. Κατά την απόξεση της ζημιάς, μπορείτε να προσδιορίσετε την επιφανειακή τους φύση.
• Εγγύς υπογλώσσιος.
• Ολική δυστροφική.

Ο πρώτος τύπος είναι ο πιο συνηθισμένος και η πηγή της βλάβης είναι το μολυσμένο δέρμα. Η αρχή της διαδικασίας συμβαίνει μέσω του περιφερικού τμήματος - της ελεύθερης άκρης προς τη ρίζα, γι 'αυτό και αυτή η ποικιλία πήρε το όνομά της. Στο αρχικό στάδιο, η πλάκα των νυχιών διατηρεί την κανονική της εμφάνιση, αλλά στη συνέχεια διαχωρίζεται σταδιακά από το κρεβάτι και γίνεται κιτρινωπό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρατηρείται πάχυνση του. Στο τελικό στάδιο, το χρώμα του νυχιού αποκτά διαφορετικές αποχρώσεις (από πράσινο και μπλε έως καφέ), ανάλογα με τη μόλυνση των βακτηρίων.

Η δεύτερη μορφή ονυχομυκητίασης χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση λευκών κηλίδων, λωρίδων που εμφανίζονται στην εξωτερική επιφάνεια του νυχιού και σταδιακά εξαπλώνονται σε ολόκληρη την πλάκα. Με την πάροδο του χρόνου, οι κηλίδες αλλάζουν χρώμα σε κίτρινο ή κίτρινο-καφέ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η βλάβη σχετίζεται με τη σπορά με τρισοφυτόν μενταγρόφυτα ή μούχλα του γένους Aspergillus. Αυτή η μορφή της νόσου είναι συχνότερη στους ηλικιωμένους. Η ρίζα του νυχιού και του κρεβατιού, κατά κανόνα, παραμένουν άθικτα και η πλάκα θρυμματίζεται και γίνεται γκρι ή καφέ χρώμα.

Η υπογλώσσια βλάβη είναι η πιο σπάνια μορφή. Οι αιτιολογικοί παράγοντες του μπορεί να είναι και οι τρεις τύποι παθογόνων. Η εξάπλωση της λοίμωξης συμβαίνει από το δέρμα ή την πλευρική κορυφογραμμή προς τη ρίζα του νυχιού. Οι λεκέδες εμφανίζονται στο κεντρικό τμήμα της πλάκας νυχιών ή στην τρύπα και στη συνέχεια αποκολλάται πολύ γρήγορα. Το κρεβάτι και η ρίζα του νυχιού δεν έχουν φλεγμονή, αλλά συχνά υπάρχει μια δευτερογενής βακτηριακή λοίμωξη, που οδηγεί σε σκουρόχρωση του νυχιού.

Με τη συνολική μορφή της νόσου επηρεάζεται ολόκληρη η περιοχή του νυχιού, η οποία σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύεται από την πλήρη καταστροφή του. Η ρίζα είτε εξαφανίζεται είτε παχαίνει παθολογικά, με αποτέλεσμα ο φυσιολογικός σχηματισμός της πλάκας να μην είναι πλέον δυνατός. Στο τελικό στάδιο της νόσου, παρατηρούνται μόνο τα θρυμματισμένα κατάλοιπά της. Αυτή η μορφή ονυχομυκητίασης συμβαίνει συχνά με την καντιντίαση. Οι αιτιολογικοί παράγοντες μπορεί επίσης να είναι επιδερμοφύτες μύκητες.

Τα πρώτα σημάδια της νόσου

Υπάρχουν συμπτώματα που βοηθούν στην αναγνώριση μυκητιασικής λοίμωξης στο αρχικό στάδιο. Ο ασθενής μπορεί να έχει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

• απώλεια διαφάνειας και λάμψης στην πλάκα των νυχιών.
• το χρώμα του νυχιού γίνεται υπόλευκο ή κιτρινωπό.
• η άκρη του νυχιού γίνεται άνιση, λεπτή, μαλακή.
• εμφάνιση κίτρινων ή λευκών κηλίδων, λωρίδων κατά μήκος των άκρων της πλάκας (στα χέρια - στο κέντρο της πλάκας νυχιών).
• ορισμένοι τύποι μυκήτων προκαλούν βλάβη στα νύχια μόνο στα πρώτα δάχτυλα, τα υπόλοιπα παραμένουν αμετάβλητα (αυτά περιλαμβάνουν επιφανειακή λευκή ονυχομυκητίαση, η οποία συνήθως βλάπτει το νύχι του πρώτου δακτύλου, λιγότερο συχνά το μικρό δάχτυλο).
• η πλάκα απομακρύνεται από το κρεβάτι κατά 1-2 mm.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η παθολογική διαδικασία μπορεί να εντοπιστεί μόνο κατά μήκος του περιφερικού άκρου της πλάκας, οπότε είναι δυνατόν να σταματήσει η μόλυνση αποτρέποντας την παραμόρφωση, την αποκόλληση της πλάκας των νυχιών και τη βλάβη στη ρίζα, οδηγώντας σε μη αναστρέψιμες συνέπειες.

Καθώς προχωρά η διαδικασία, εμφανίζονται και άλλα σημάδια:

• λευκές λωρίδες που τρέχουν από το ελεύθερο άκρο στη ρίζα.
• "Τρίβοντας" του νυχιού στην εγκάρσια κατεύθυνση.
• η αραίωση του?
• σπάσιμο της πλάκας και άλλα συμπτώματα που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένο τύπο ονυχομυκητίασης.

Λευκή επιφανειακή ονυχομυκητίαση δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ στα νύχια των χεριών. Μερικές φορές αυτή η μορφή της νόσου συνδυάζεται με μια περιφερική. Όταν μολύνονται με το Τ. rubrum, η βλάβη είναι συχνότερα πολλαπλή φύση. Όταν μολύνονται με μύκητες του γένους Candida (σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, με λοίμωξη από μούχλα), εμφανίζεται πρώτα φλεγμονή των οπίσθιων ή πλευρικών κορυφογραμμών των νυχιών, συνοδευόμενη από τα ακόλουθα συμπτώματα:

• ερυθρότητα, συμπύκνωση και πρήξιμο του κυλίνδρου.
• αλλάζει το σχήμα του.
• την εμφάνιση λευκών ζυγών κατά μήκος της άκρης του κυλίνδρου.
• διαχωρισμός της επιδερμίδας και καταστροφή της.
• πόνος στο σημείο της βλάβης κατά την ψηλάφηση.
• σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν πιέζεται, απελευθερώνεται μια μικρή ποσότητα πύου.

Στα παιδιά, η ασθένεια στο αρχικό στάδιο χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• τραχιά επιφάνεια νυχιών?
• η μορφή είναι συχνά αμετάβλητη.
• η ήττα στις περισσότερες περιπτώσεις - στο περιφερικό άκρο.
• παρατηρείται επίσης μια ενεργή μυκητιακή διαδικασία στο δέρμα των ποδιών.
• σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, ανιχνεύεται υπογλώσσια υπερκεράτωση.

Εάν το νύχι αποκτήσει έντονο πράσινο χρώμα, τότε αυτό υποδηλώνει την προσθήκη δευτερογενούς βακτηριακής λοίμωξης - Pseudomonas aeruginosa, και το μαύρο χρώμα δηλώνει μόλυνση με τον Πρωτέο.

Διαφορά από άλλες παθολογίες

Αλλαγές στα νύχια, παρόμοιες με αυτές στην ονυχομυκητίαση, παρατηρούνται επίσης σε άλλες ασθένειες:

• ψωρίαση (απολέπιση του νυχιού κατά μήκος της άκρης, πάχυνση, ανομοιομορφία της επιφάνειας, «ξεφλούδισμα», ξεφλούδισμα κατά μήκος των κορυφογραμμών, κιτρίνισμα, καταστροφή του νυχιού).
• λειχήνας (βαθιά σχισμή στο κέντρο της πλάκας, διαμήκεις παχύνσεις, υπογλωσσική υπερκεράτωση, θραύση κατά μήκος του περιφερικού άκρου, αυξημένη ευθραυστότητα, απώλεια του νυχιού λόγω διάσπασης).
• έκζεμα (εγκάρσιες αυλακώσεις, μαλάκωμα ιστού, ξεφλούδισμα κατά μήκος της άκρης, πάχυνση του κυλίνδρου).
• τριχοφύτωση των νυχιών (σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει επίσης βλάβη λείου ή τριχωτού δέρματος).

Δεδομένου ότι τα εξωτερικά συμπτώματα της ονυχομυκητίασης μπορεί να συμπίπτουν με μη μυκητιακές ασθένειες, απαιτείται μικροσκοπική εξέταση και σπορά του παθογόνου για την ακριβή διάγνωση.

Θεραπεία

Στο αρχικό στάδιο της νόσου, εάν δεν επηρεάζεται περισσότερο από το ήμισυ της πλάκας των νυχιών, η θεραπεία μπορεί να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιώντας μόνο τοπικές θεραπείες. Η τακτική της θεραπείας εξαρτάται επίσης από τη μορφή της νόσου.

Η μακροχρόνια, πολλαπλή ονυχομυκητίαση με βακτηριακές επιπλοκές θα πρέπει να αντιμετωπιστεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα - για αρκετούς μήνες, με τη βοήθεια συστηματικών αντιμυκητιασικών φαρμάκων. Η τοπική θεραπεία πραγματοποιείται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει υψηλός κίνδυνος παρενεργειών, σε έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες, σε άτομα με ηπατική νόσο, νεφρική νόσο, αλλεργίες στα φάρμακα. Το μειονέκτημα των τοπικών φαρμάκων είναι ότι δεν είναι σε θέση να διεισδύσουν στη ρίζα του νυχιού και, εάν η μήτρα είναι κατεστραμμένη, μια τέτοια θεραπεία είναι αναποτελεσματική.

Πριν από την εφαρμογή αντιμυκητιασικών παραγόντων, απαιτείται προκαταρκτική θεραπεία - αφαίρεση μολυσμένων περιοχών. Αυτό γίνεται με τη βοήθεια κερατολυτικών παραγόντων: αλοιφή, μπαλώματα. Η θεραπεία πραγματοποιείται εντός 1-3 εβδομάδων. Μετά τον καθαρισμό, εφαρμόστε ένα από τα αντιμυκητιασικά φάρμακα με τη μορφή:

• κρέμα;
• λύση;
• βερνίκι.

Οι κρέμες και τα διαλύματα εφαρμόζονται δύο φορές την ημέρα μέχρι να αναπτυχθεί ξανά ένα υγιές νύχι. Για λόγους πρόληψης, συνιστάται η επεξεργασία των καρφιών που δεν επηρεάζονται. Τα βερνίκια χρησιμοποιούνται 1-2 φορές την εβδομάδα για τουλάχιστον έξι μήνες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως το μόνο φάρμακο για θεραπεία μόνο εάν δεν επηρεάζεται περισσότερο από το ένα τρίτο της πλάκας των νυχιών και η διάρκεια της νόσου δεν υπερβαίνει το 1 έτος.

Σε περίπτωση μυκητιασικής λοίμωξης των νυχιών των ποδιών, είναι απαραίτητο να απολυμάνετε τα παπούτσια με διάλυμα φορμαλίνης 40%. Αφού σκουπιστεί με ένα βρεγμένο μπατονέτα, αφήνεται στα παπούτσια και τυλίγεται όλη τη νύχτα σε μια πλαστική σακούλα. Δεδομένου ότι η φορμαλίνη είναι τοξική, μετά την απολύμανση είναι απαραίτητο να αερίζετε τα παπούτσια και το δωμάτιο. Οι κάλτσες ενός άρρωστου πρέπει να βράσουν.

Ως προληπτικό μέτρο, πρέπει να τηρηθούν οι ακόλουθες συστάσεις:

• Λάβετε μέτρα για την εξάλειψη της υπερβολικής εφίδρωσης των ποδιών (χρήση σκόνης, θεραπεία με σκευάσματα που βασίζονται σε ουροτροπίνη).
• Όταν επισκέπτεστε πισίνες, παραλίες και παρόμοια μέρη, χρησιμοποιήστε μεμονωμένες λαστιχένιες πλάκες.
• Αλλάζετε κάλτσες κάθε μέρα, απολυμαίνετε περιοδικά τα παπούτσια.
• Αντιμετωπίστε εγκαίρως άλλες ασθένειες των νυχιών, ενυδατώστε το ξηρό δέρμα των ποδιών και των χεριών.
• Χρησιμοποιήστε μόνο τα δικά σας παπούτσια.